Een eiland idylle

Hij een shawl, zij een shawl.
Tegen de naderende kou die het zand
als een gevloerde geest op ons af jaagt.
Ze zijn op een moderne manier ingepakt.

Daarin schuilt vrijheid
als een proef op de som.
Het zout op de tong smaakt naar meer.
De boot terug zit er niet op te wachten.

Meer zul je krijgen lief stel.
Meer zal ik geven aan jullie armen
die op elkaar inhaken, niet loslaten.

Kamers laad ik met raadsels
met scherp op het hart afgevuurd.
Je zult er door geraakt worden
en er meteen van willen genezen.

Dit zal je leven zijn, de koorts en de kuur.
Niets blijft en wordt gekend, wie ook maar
de bijsluiter schrijft. Zo luidde die middag
de belofte van een meedogenloos strand.