maandag 14 februari 2011

In een behandelkamer lijkend op het louvre
lag ik, nee ik zat inmiddels weer tegenover de Chinese
waarzegster, de waarzegster van Chinese komaf.
Ze doorboorde mij, alle lagen vlees en nog meer
van dat soort gewoontes, in elkaar geperst
verleden. Het was haar ernst en ze zei je bent los
van de korst, je wortels dwarrelen als slingers
boven feest verdoofde hoofden ben je slechts
versiering om onderdoor te lopen op zoek
naar een gesprek/lach/zoen. Ontgin aarde,
bewerk haar tot ze op apegapen ligt en vergeeft
omdat, wat?...hier niemand jou op de hielen zit.
Gisteren 3 gemiste oproepen
van een onbekende beller.

Het beleid is altijd geweest:
alleen opnemen indien de duidelijk omschreven
identiteit in het oplichtende scherm verschijnt.

Vandaag 2 berichten van opnieuw
een onbekende beller.
Dezelfde?

Ik speel af, één lange ruis
zoals wind in bomen hangen blijft
en dan het bereiken van de maximale opnametijd.

Ik ben een nieuwsgierig dier.
Morgen waak ik en houd de wacht.
We zullen elkaar niet spreken maar luisteren
alsof je 'af' bent als je de eerste bent die wat zegt.