Wachtkamer

Bij Ikea kocht ik een wachtkamer
doe-het-zelf-pakket. Compleet met
stoeltjes voor aan de muur, tafels vol
tijdschriften met bemoedigende verhalen,
uiteraard een luid tikkende klok en een balie
met receptioniste die mij, nog een moment
geduld, voortdurend gerust stelt.


Daar zat ik dan, in mijn fonkelnieuwe
wachtruimte. Af en toe kwam er iemand binnen
even een knikje, ging er iemand weg, tot ziens,
maar verder niets noemenswaardigs. Dus bleef
ik maar wachten. Alles leek het prima te doen
en je kon er uitstekend tijd verpozen,
maar toch begon het te knagen;
had ik misschien iets over het hoofd gezien?

Ik pakte de knutselinstructie er nog eens bij
en verzuchtte in opluchting. Daar op pagina 12,
hoe had ik het kunnen missen, in een handomdraai
de wagenwijde deur naar buiten.